هوا مایه زندگی است و نیاز به آن بیش از نیاز به آب و غذا می باشد. مقدار متوسط هوایی که یک انسان بالغ در یک شبانه روز تنفس می کند تقریباً 15 کیلوگرم است در حالیکه غذا و آب مورد مصرفش به ترتیب 1.5 و 2.5 کیلوگرم می باشد. در اهمیت هوا همین بس که آدمی می تواند بدون غذا تقریباً 5 هفته و بدون آب حدود 5 روز زنده بماند ولی بدون هوا بیش از چند دقیقه قادر به ادامه حیات نخواهد بود.
هوا مخلوطی از گازهای مختلف است که قسمت های اعظم آن را گازهای نیتروژن و اکسیژن تکیل می دهد . هوای سالم و طبیعی ، به طور تقریب شامل 78 درصد نیتروژن ، 21 درصد اکسیژن،0.93 درصد آرگون، 0.03 درصد گاز کربنیک و مقادیر بسیار جزیی از گازهای نئون،هلیوم،کریپتون،زنون،رادون ،ازن،هیدروژن و غیره است که ضروری ترین عامل ادامه حیات انسان ها می باشد.
هوایی که این همه برای زندگی آدمی ضروری است و تأثیرش در تندرستی انسان غیرقابل انکار است،متأسفانه در اثر عوامل طبیعی به ویژه فعالیت های آدمی همواره در معرض آلودگی ها قرار گرفته است.
با توجه به اهمیت هوای پاک و خطرات ناشی از آلوده بودن آن ، در این فصل به بررسی مختصری در مورد منابع وعوامل آلوده کننده هوا،اثرات آلودگی هوا بر روی انسان،نباتات،حیوانات و مواد مختلف و روش های مبارزه با آلودگی هوا می پردازیم.
آلودگی هوا عبارت است از وجود یک یا چند ماده آلوده کننده در هوای آزاد به مقدار و مدتی که کیفیت آن را به طوری که مضر به حال انسان ،حیوان ،گیاه و یا آثار و ابنیه باشد تغییر دهد.
منابع عمده آلودگی هوا عبارتند از منابع طبیعی و مصنوعی .منابع طبیعی اغلب بدون دخالت مستقیم انسان ها است و منابع مصنوعی برعکس به دست بشر به وجود آمده و آلودگی های ناشی از آن حاصل فعالیت های آدمی است.
منابع گیاهی و حیوانی مانند گرده گل ، ذرات بیولوژیک و گازهای ناشی از فساد و تخمیر مواد ، چنانچه در فضای اطراف منتشر گردند در آلوده نمودن هوا مؤثرند.