فاضلاب های حاوی نیکل از صنایع
پردازش فلزات، ذوب آهن، صنایع خودرو و هواپیماسازی، چاپ، و موارد مشابه ناشی می شود. نیکل در حضور مواد کمپلکس کننده نظیر سیانید، می تواند به شکل کمپلکس محلول باشد. وجود کمپلکس های سیانید نیکل با تصفیه سیانید و نیکل در
پکیج تصفیه فاضلاب و یا
دستگاه تصفیه آب RO تداخل می کند. افزودن آهک باعث تشکیل اشکال نامحلول هیدروکسید می شود که در pH های 10 الی 11 به حداقل حلالیت 12 میلی گرم بر لیتر این فلز می انجامد. رسوبات هیدروکسید نیکل دارای خصوصیات ته نشینی ضعیفی است. نیکل می تواند همراه با سیستم های بازیافت به صورت کربنات یا سولفات رسوب نماید. در عمل با افزودن آهک (11.5=pH) می توان انتظار داشت که غلظت های باقیمانده نیکل پس از ته نشینی و
فیلتراسیون به 15 میلی گرم بر لیتر برسد. بازیافت نیکل می تواند با
تبادل یونی یا بازیافت تبخیری به انجام رسیده و غلظت نیکل بدست آمده در حدقابل توجهی باشد.
نیکل ماده آلوده کننده ای که در پساب ها و فاضلاب های صنعتی دیده می شود و بر طبق استانداردهای محیط زیست باید حذف گردد. در این مقاله با نحوه حذف این فلز توسط پکیج های تصفیه آب و فاضلاب شرکت مهندسی و ساخت کندو بیشتر آشنا شدیم. جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانید با کارشناسان شرکت مهندسی و ساخت کندو
تماس بگیرید.